Dorośli to opowieść o dwóch siostrach w podobnym wieku i podobnych pragnieniach nie potrafiły jednak stworzyć siostrzanej relacji. Obie mierzą się z problemami które z każdym kolejnym rokiem bardziej je przytłaczają. Ich relacja w dorosłym życiu jest blokowana przez rywalizacje, zazdrość, chęć bycia lepszą córką. Letni pobyt w rodzinnym gronie nie jest idyllicznym wyjazdem lecz stąpaniem na paluszkach dokoła siebie. Wzajemne pretensje bohaterowie widzą w oczach jednak nie są w stanie szczerze ze sobą porozmawiać. Może w końcu zdobędą się na rozmowę? Może ten pobyt okaże się inny?

Jestem pełna podziwu jak w tak krótkiej książce można zawrzeć aż tyle emocji, te emocje wychodzą na czytelnika z każdą kolejną przewróconą stroną. Wciąga, oplata w uścisku. Nie tak łatwo przyszło mi przeczytanie tej książki, zżyłam się z bohaterami i bardzo zależało mi na ich szczęściu. Po cichu kibicowałam każdemu aby odnalazł nie tylko szczęście w rodzinie ale ze samym sobą.

Dorośli to opowieść o dwóch siostrach w podobnym wieku i podobnych pragnieniach nie potrafiły jednak stworzyć siostrzanej relacji. Obie mierzą się z problemami które z każdym kolejnym rokiem bardziej je przytłaczają. Ich relacja w dorosłym życiu jest blokowana przez rywalizacje, zazdrość, chęć bycia lepszą córką. Letni pobyt w rodzinnym gronie nie jest idyllicznym wyjazdem...

Ciekawa książka, taka do przeczytania na raz. Duży plus za to, że Ida jest bohaterką, którą tak naprawdę trudno polubić, ale można ją zrozumieć. Jej zachowanie wynika z różnych sytuacji i doświadczeń. W wielu aspektach potrafiłam ją zrozumieć, choć nie jestem w stanie utożsamić się z nią w 100%.

Ciekawa książka, taka do przeczytania na raz. Duży plus za to, że Ida jest bohaterką, którą tak naprawdę trudno polubić, ale można ją zrozumieć. Jej zachowanie wynika z różnych sytuacji i doświadczeń. W wielu aspektach potrafiłam ją zrozumieć, choć nie jestem w stanie utożsamić się z nią w 100%.

ESH

Wszyscy bohaterowie są okropni, a jednak bardzo - szokująco wręcz - realni. W pewnym sensie można zrozumieć, co nimi kieruje (sytuacja życiowa każdego bohatera jest raczej kiepska, od staropanieństwa do niechcianej ciąży) i jak wydarzenia z dzieciństwa wciąż mają przełożenie na ich aktualne życie. Jest to niesamowicie ciekawe, jak dziecinnie upartym/zazdrosnym/złym można być wobec własnej rodziny, w ogóle wobec innych ludzi, samemu będąc dorosłym człowiekiem. Zakończenia jednak nie pojmuję, ponieważ nic się nie dzieje. Nie ma żadnej drogi psychologicznej czy zmiany (w sumie opisanych jest tylko kilka wakacyjnych dni, więc trudno o jakąś wielką metamorfozę); nie ma nawet zrozumienia własnej beznadziejności przez bohaterów. O co tu więc chodzi? Chyba właśnie o nic, a książka jest po prostu obrazkiem z życia tych ludzi, których nie da się lubić, a którzy, zdaje się, istnieją wszędzie dookoła.

ESH

Wszyscy bohaterowie są okropni, a jednak bardzo - szokująco wręcz - realni. W pewnym sensie można zrozumieć, co nimi kieruje (sytuacja życiowa każdego bohatera jest raczej kiepska, od staropanieństwa do niechcianej ciąży) i jak wydarzenia z dzieciństwa wciąż mają przełożenie na ich aktualne życie. Jest to niesamowicie ciekawe, jak dziecinnie upartym/zazdrosnym/złym...

Dziwna. Niepokojąca. Zrozumiała.

Ta książka jest jak puszka Pandory, w której zamknięto emocje, o których wstyd mówić. A uchylenie jej wieka choć na chwilę powoduje, że ich część wydostaje się na zewnątrz i zakłóca spokój dookoła.

Bohaterów nie da się polubić za to co robią i myślą, ale da się ich zrozumieć. Dlaczego przepełnieni są żalem, dlaczego duszą w sobie myśli i dlaczego tkwią wśród ludzi, którzy ich niszczą.

Książka krótka a przesiąknięta tak wieloma trudnymi uczuciami i myślami, że po jej przeczytaniu trzeba usiąść i wszystko jeszcze raz przemyśleć.

Dziwna. Niepokojąca. Zrozumiała.

Ta książka jest jak puszka Pandory, w której zamknięto emocje, o których wstyd mówić. A uchylenie jej wieka choć na chwilę powoduje, że ich część wydostaje się na zewnątrz i zakłóca spokój dookoła.

Bohaterów nie da się polubić za to co robią i myślą, ale da się ich zrozumieć. Dlaczego przepełnieni są żalem, dlaczego duszą w sobie myśli i...

Co ze mną zrobiła ta książka…. Krótka, a tak mocno uczuciowa, że aż kipi od niewypowiedzianych słów i gestów. Historia rodziny, w której z pozoru wszystko się układa, a pod powierzchnią są jak małe, niekochane dzieci, które chcą zwrócić na siebie uwagę.

Co ze mną zrobiła ta książka…. Krótka, a tak mocno uczuciowa, że aż kipi od niewypowiedzianych słów i gestów. Historia rodziny, w której z pozoru wszystko się układa, a pod powierzchnią są jak małe, niekochane dzieci, które chcą zwrócić na siebie uwagę.

Książka wprowadziła mnie w ponury nastrój, atmosfera jest tam bardzo ciężka, ale łatwo można sobie wyobrazić, że tak mogłyby wyglądać rodzinne relacje. Smutne, ale niektóre uczucia głównej bohaterki znajome.

Książka wprowadziła mnie w ponury nastrój, atmosfera jest tam bardzo ciężka, ale łatwo można sobie wyobrazić, że tak mogłyby wyglądać rodzinne relacje. Smutne, ale niektóre uczucia głównej bohaterki znajome.

Ciekawa historia o problemach dorosłości... o tym jak dzieciństwo wpływa na naszą przyszłość i o ludzkich pragnieniach oraz potrzebach. Bardzo naturalistyczna. Niestety większość bohaterów nie wzbudza dobrych odczuć- jak to ludzie.

Ciekawa historia o problemach dorosłości... o tym jak dzieciństwo wpływa na naszą przyszłość i o ludzkich pragnieniach oraz potrzebach. Bardzo naturalistyczna. Niestety większość bohaterów nie wzbudza dobrych odczuć- jak to ludzie.

Książkę oceniłam jako dobrą, szybko przeczytałam i dała mi trochę tematów do dyskusji. Niestety nie polubiłam żadnego z bohaterów a koniec książki to taka urwana historia. W zachowaniu głównej bohaterki nie widać tego, by ona wyciągają wnioski z dziejących się wydarzeń , raczej postępuje jak zazdrosna nastolatka a nie czterdziestolatka! Temat bezdzietności i samotności to temat ważny, ale tutaj nie został rozwinięty niestety:(

Książkę oceniłam jako dobrą, szybko przeczytałam i dała mi trochę tematów do dyskusji. Niestety nie polubiłam żadnego z bohaterów a koniec książki to taka urwana historia. W zachowaniu głównej bohaterki nie widać tego, by ona wyciągają wnioski z dziejących się wydarzeń , raczej postępuje jak zazdrosna nastolatka a nie czterdziestolatka! Temat bezdzietności i samotności to...

Kolejna po "Wcale nie jestem taka" książka Autorki, której bohaterami są wzajemnie toksyczni członkowie jednej rodziny. Do kompletu Marie dorzuca nam różne spojrzenia na macierzyństwo potencjalnych: matki, ciotki czy ojca. Wyjątkowo zdenerwowało mnie pominięcie konsekwencji obciążenia genetycznego matki. Autorka obdarzyła jedną z głównych bohaterek chorobą Leśniewskiego- Crohna, nie zająknąwszy się później o potencjalnej kilkudziesięcioprocentowej szansie na odziedziczenie tej nieuleczalnej choroby. Książka, która szkodzi.

Kolejna po "Wcale nie jestem taka" książka Autorki, której bohaterami są wzajemnie toksyczni członkowie jednej rodziny. Do kompletu Marie dorzuca nam różne spojrzenia na macierzyństwo potencjalnych: matki, ciotki czy ojca. Wyjątkowo zdenerwowało mnie pominięcie konsekwencji obciążenia genetycznego matki. Autorka obdarzyła jedną z głównych bohaterek chorobą Leśniewskiego-...

Bardzo miło spędzony czas. Jak zaczęłam tak nie mogłam się oderwać. Mądra historia, czasem smutna z przesłaniem.

Bardzo miło spędzony czas. Jak zaczęłam tak nie mogłam się oderwać. Mądra historia, czasem smutna z przesłaniem.